من همان حسني‌ام
كه حالا عاشق شده
و عجيب دلتنگ
و آرزو مي‌كند
كاش دانشگاه
جمعه‌ها هم باز بود...!!

آن روزها نسيم نوازشم مي‌كرد
باد ِ مهربان
ساز مرا كوك مي‌كرد
و كـلاغ حرف‌هاي مرا باور!
مـاه
برايم لالايي مي‌خواند
روي بالش ابرها


آن روزها تو كجا بودي؟
كه حالا آمده ای
طبيعت دنيا را بهم زدی
و ادعاي ملك و املاك عشق مي‌كني؟!!

همـه چیـز تاریـخ ِ مصـرف شــان تمــامـ شـد ...

بـراے  همین است کـه

تنهـاییـم را رو دل مے کنم !

و دلتنگـے را بـالا مـے آورم !

ناگهانی تر از آمدنت، می‌روی/ بی‌بهانه/ من می‌مانم و باران‌های بي‌اجازه

و قلب عاشقی که سپاسگزارت می‌ماند تا ابد/ متشکرم که به من فهماندی که:

چه قدر می‌توانم دوست بدارم/ و عاشق باشم بی‌توقع!/ باور کن، بي‌توقع!!

دردهایم منجمد شده‌اند
و دنیایمان واروونه
حالا
نبودنت
مثل خورشيد از مغرب طلوع مي‌کند
و دوباره حس شان می‌کنم

آه دردهای من !!

دستم به دامنت اي عشق
نجاتم بده
آخر من مـال اين قصه‌ها نبودم
تو مرا به اين ورطه كشاندي
العــفو العــفو
نجاتــم بده

دوســـت داشـــتن یعنی اونی که اگه صــد دفعه هم ناراحتش کنی...

هر بار با اخم میگه : این دفعه ی آخره که می بخشمت...

و بعد دستاش رو باز می کنه و میگه بیا بغلـــــم ....

خــدایــــا
هـمــہ

از تـــو میخواهــند
بـدهـے

َمــن از تـــــو
میخــواهـــم بــِـگیرے

ایـن هــمـہ
حـــس دلتــــــنگــــے
را از مـــن

بعضی ها را هرچقدر هـم که بــــخواهی،
“تــــــــــــــــــمام” نـــــــــــــــــــــمی شوند … !
هــــــــــمش به آغــــــــــوششان بــــــــــدهکار میمانی !
حضورشان”گــــــــــــــــرم” است ؛ سکوتشان خالی مــــــــــیکند دل ِآدم را …
آرامش ِ صـــــــــــــــــــــدایشان را کــــــــــــــــــــم می آوری !
هر دم هر لحظه “کـــــــــــــــــم” مـــــــی آوریشان …

و اینجا مــــــــــــــــــــن کــــــــــــــم دارمــــــــــت …

نــبـودنـــت را دارم بــا سـاعـت شـنــی انــدازه مـیـگـیـرم ..

تـا بـــــه الـآن یــک صـحــــــــرا گــذشـتـــه است !!

اکنون روزهای من بی تو شب شده

لحظه هایم پر از غم شده

تو دور از منی و من دور از تو

تو  با اونی و من بی تو

تو میخندی و من گریه

تو شادی و من غمگین

دور از تو زندگی بی معناست

لحظه هایم پر از تمناست

غصه هایم پا برجاست

گریه هایم بی کران

لحظه هایم بی معناست