اصلا مرد باید اهل عشق بازی صبح باشد.
اهل عشق بازی مسواک نزده.
اهل عشق بازی خواب آلوده صبح.
باید آدم را با بوسه بیدار کند.
باید ببوسد و بگوید که چرا صبح شد.
که دست و پای آدم را سفت نگه دارد که یک کوچک دیگر پیشم بمان، که نه !
یک ذره دیگر بخوابم، اما نخوابد.
صورت سیاه شده از ریمل و مداد چشم زن را هی ببوسد.
با همان چشمان بسته.
چشم های آدم را ببندد که دیگر داد نزند دیر شد باید بروم باید برویم.
که دست هایش همراه با نور صبح راه بروند روی پوست زن.
که خواب آلود گردن زن را ببوسد،گوشش را گاز بگیرد.
آنقدر ببوسد که دیگر نفس درنیاید.
که خواستن شعله بزند به جان آدم،که دیگر نه ساعت مهم باشد نه نور، نه مسواکِ نزده.
که بی تاب تسلیم شود.که چشمهایش را ببندد و جانش را بدهد دست مرد که آرام بنوشدش.
عشق بازی صبح آرام است.جان آدم را آرام می کند.
مثل شب قبل نیست،هوس صبح یک نور نرمی دارد همراه خودش.
که به نفس نفس هم می افتی، آرامی.
ملافه ها را نوازش می کنی به جای چنگ زدن.
می خندی و وقتی که بی نفس کنار هم افتادید، تازه بایدبگویید :
صبح شما بخیر...